فعالیت حرفهای و کادر حرفهای (از سند اصول واهداف)
حزب برای پیشبرد مبارزه باید دارای کادرهای ورزیده و حرفهای باشد. کادرهایی که بتوانند در سرد و گرم روزگار، خود را حفظ کرده و بر روی مبارزات زندۀ جامعۀ خود تأثیر گذارند. در کشورهای استبدادی نظیر ایران، هر چقدر تعداد اعضای حزب کمتر، ولی کاراتر باشد، احتمال شناسایی و نابودی آن‌ها از سوی نیروهای امنیتی رژیم کمتر خواهد شد. جامعۀ سرمایه‌داری با تقسیم کار و تخصصی کردن مشاغل عملاً بخش وسیعی از پیشروان کارگری را در زندان کارخانه‌ها، مؤسسات، ادارات و مراکز تولیدی اسیر کرده‌است؛ اگر چه پیشروان کارگری دارای انگیزه و آگاهی‌های لازم برای مبارزه علیه سیستم سرمایه‌داری هستند، ولی به علت فشردگی زمان، محدودیت‌های تکنیکی و مالی صرفاً قادرند در اعتراضات محدود به محیط کار یا اعتراضات انفجاری این طبقه حاضر شوند. این روش از کار بدون تردید از یک طرف، باعث تحلیل نیروی پیشروهای کارگری و احتمال رشد گرایش‌های انحرافی در بین آن‌ها، و از طرف دیگر سبب دوری پیشروان کارگری از عرصه‌های مختلف تصمیم‌گیری می‌گردد. برای برطرف کردن این مشکل بسیار حاد، حزب پیشتاز باید با به کارگیری امکانات مادی خود، کارگران پیشرو را برای مدت زمان‌های کوتاه و بلند از درون محیط کار بیرون بیاورد و آن‌ها را در سطوح دیگر مبارزه درگیر کند تا علاوه بر ایجاد زمینه‌های مناسب جهت شناخت و کسب آگاهی، پیشروان کارگری مسئولیت‌های سنگینی نظیر رهبری جنبش را نیز تجربه کنند.
یک کادر حرفهای حزب باید بتواند در عین حال چندین کار مختلف را انجام دهد و خود را برای مبارزه در میادین کوچک و بزرگ طبقاتی آماده کند. مثلاً اعتصاب را رهبری کند، در پلمیک‌های سیاسی و تئوریک دخالت کند، در اتحادیه‌ها و تشکلات صنفی با ظرافت تمام نفوذ کند، امور فنی و روزانۀ سازمان را (که می‌تواند بعضاً کسل‌کننده باشد) رتق و فتق کند، برای نشریۀ نظری سازمانش مقاله بنویسد، با پلیس سیاسی رژیم و نیروهای امنیتی رژیم سرمایه‌داری بجنگد؛ یعنی به معنای واقعی و به دور از اغراق، یک انسان «همه‌فن‌حریف» گردد. بنابراین همان طور که لنین در «چه باید کرد» اشاره می‌کند، کادر حرفهای «باید به عنوان تئوریسین، مبلغ، آژیتاتور و سازمانده» به میان مردم برود. کادرهای ورزیدۀ حزب، موتور رشد و ضامن بقای حزب هستند، چون می‌توانند افرادی درست مانند خود را بسازند. یک کادر حزب از طریق شرکت پیگیر و خستگی‌ناپذیرش در مبارزات طبقاتی، علاوه بر نقش مؤثرش در تکامل آگاهی انقلابی، در پیوند با جنبش کارگری است که به مثابۀ پیشگام شناخته می‌شود.
کادر حرفهای، توانایی و درجه‌ای از استقلال نسبی را در کاربرد ابتکارعمل‌های فوری و به‌موقع در لحظات حساس دارد. به عبارت دیگر کادر حرفهای آن‌قدر ساخته شده که بتواند در لحظات تعیین‌کننده‌ای که فرصت همفکری و هماهنگی با مرکزیت حزب وجود ندارد، بدون فوت وقت، دست به تصمیم‌گیری و ابتکارعملی بزند که بتواند تشکیلات را نجات دهد یا به جلو براند.
یک کادر حرفهای رابطه‌ای متقابل با جامعه و حزب دارد، یعنی علاوه برآنکه به طور تمام وقت مشغول فعالیت حزبی است، ولی ماهیت فعالیت‌هایش او را همیشه در ارتباط با جامعه و محیط‌های کار قرار می‌دهد. بدون این رابطۀ متقابل و رفت و برگشت، کادر حزب بخش زیادی از قابلیت‌های خود را از دست می‌دهد و ضمناً خطر جاخوش کردن در یک مقام مستعد زوال بوروکراتیک می‌شود. یعنی از یک طرف، عملکرد بجا و تعیین کنندۀ کادرهای حرفهای می‌تواند در حکم نقطۀ قوت یک تشکل انقلابی باشد و از طرف دیگر، کادر حرفهای اگر نتواند با مبارزات پیشروان کارگری و پیشگامان انقلابی پیوند بخورد، باعث بوروکراتیزه شدن و اضمحلال حزب می‌گردد.
در نهایت اینکه بین یک عضو حزب و کادر حزب نباید تمایز مصنوعی گذاشت. به هر عضو حزب باید فرصت رشد و تبدیل شدن به کادر را باید داد.